Nowe rozporządzenie ws przewodników górskich

Z końcem czerwca opublikowano nowe rozporządzenie dot. przewodników, obecnie noszące nazwę rozporządzenia w sprawie nabywania uprawnień przewodnika górskiego. Pełny tekst znajduje się na stronach Ministerstwa Sportu i Turystyki oraz RCL

Jak sam tytuł wskazuje, dotyczy ono wyłącznie przewodników górskich, bowiem w związku z deregulacją przewodnicy miejscy i terenowi nie podlegają już szczegółowym regulacjom.

 

BYŁO JEST
Definicja warunków zimowych:
warunki zimowe — należy przez to rozumieć występowanie lokalnych zalodzeń, głębokiego lub świeżego śniegu; 

warunki letnie — należy przez to rozumieć stan, w którym nie występują warunki zimowe, o których mowa w pkt 1.

warunki zimowe – należy przez to rozumieć występowanie przez większą część wycieczki lokalnych zalodzeń, głębokiego lub świeżego śniegu, a w przypadku obszaru Tatr – warunki, w których występuje pokrywa śnieżna (ciągła lub płaty) i istnieje możliwość wystąpienia zagrożenia lawinowego, zaś bezpieczne poruszanie się w terenie górskim wymaga użycia odpowiedniego sprzętu;

 

warunki letnie – należy przez to rozumieć stan, w którym nie występują warunki zimowe;

Bóg jeden raczy wiedzieć jak określić „większą część wycieczki”, w efekcie można uznać, że jeśli nie ma zwartej, głębokiej pokrywy śnieżnej to mamy warunki letnie. No i według ustawodawcy poza Tatrami nie ma zagrożenia lawinowego.
Obszary uprawnień:
Beskidy:

Północną granicę obszarów uprawnień stanowi linia kolejowa: granica państwa—Zebrzydowice—Czechowice-Dziedzice—Oświęcim—Kraków—Tarnów—Przemyśl—Medyka—granica państwa

Beskidy:

granica prowadzi od północy drogami: Cieszyn – Bielsko Biała (droga S1) – Andrychów – Wadowice – Kalwaria Zebrzydowska – Głogoczów (droga nr 69 oraz droga nr 52) – Myślenice (droga nr 7) – Gdów (droga nr 967) – Tymowa (droga nr 966) – Nowy Sącz (droga nr 75) – Gorlice (droga nr 28) – Dukla (droga nr 993) – Miejsce Piastowe (droga nr 19) – Sanok – Mrzygłód – Tyrawa Wołoska – Kuźmina (droga nr 28) – Wojtkowa (droga nr 890) – Grąziowa – Trójca – Posada Rybotycka – Rybotycze – Huwniki do granicy Rzeczypospolitej Polskiej (drogi lokalne)

Obszar uprawnień został przesunięty zdecydowanie na południe. Wynika to z tego, ze odpada z egzaminów cała otoczka historyczno-krajoznawcza będąca w gestii zderegulowanych przewodników terenowych. Pod linkiem mapki z zaznaczonymi zmianami.

Obszar uprawnień obejmuje teren położony na południe i południowy zachód od drogi Jędrzychowice—Bolesławiec (droga nr 94)—Złotoryja —Jawor (droga nr 363)—Strzegom (droga nr 374)— Świdnica (droga nr 382)—Tworzyjanów (droga nr 35) —Sobótka—Jordanów Śl. (drogi lokalne)—Łagiewniki (droga nr 8)—Strzelin (droga nr 39)—Sarby—Szklary—Karłowice Wielkie—Otmuchów (drogi lokalne)—Nysa (droga nr 46)—Prudnik—Trzebina (droga nr 41).

 

Obszar uprawnień przewodnika górskiego sudeckiego jest ograniczony:

1) od wschodu, północy, zachodu od granicy Rzeczypospolitej Polskiej drogami: Paczków – Ząbkowice Śląskie (droga nr 382) – Niemcza – Jordanów (droga nr 8) – Sobótka – Tworzyjanów (droga lokalna) – Świdnica – Świebodzice (droga nr 35) – Dobromierz (droga nr 34) – Bolków (droga nr 5) – Jawor (droga nr 3) – Świerzawa (droga nr 365) – Sokołowiec – Proboszczów – Bełczyna – Bystrzyca – Wleń – Lubomierz – Gryfów Śląski – Złotniki Lubańskie – Leśna – Miłoszów – granica Rzeczypospolitej Polskiej (drogi lokalne) oraz drogami: granica Rzeczypospolitej Polskiej – Głuchołazy – Prudnik (droga nr 40) – Trzebina do granicy Rzeczypospolitej Polskiej (droga nr 41)

Granica obszaru uprawnień przewodnika sudeckiego również została okrojona ale nie tak drastycznie jak w przypadku Beskidów. Wyleciała część przedgórza sudeckiego.
Klasy przewodnickie

przewodnik górski klasy III, II i I jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich i zimowych po szlakach i drogach dopuszczonych do ruchu turystycznego, w tym także wycieczek autokarowych

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy III jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich i zimowych po wszystkich szlakach turystycznych i drogach tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których mowa w ust. 1 pkt 1[tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami zarządzeń dyrektorów parków narodowych, wydawanych na podstawie art. 8e ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627, 628 i 842)];

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy II jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach i po trasach określonych w pkt 1 oraz do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich poza szlakami turystycznymi i drogami tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy I jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach i po trasach określonych w pkt 1 i 2 oraz do prowadzenia wycieczek w warunkach zimowych poza szlakami turystycznymi i drogami tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Czyli znów wracamy do absurdu, że do prowadzenia po krzalu potrzeba I klasy przewodnickiej :-/

 

Z rozporządzenia wyrzucono dodatkowe wymogi dotyczące kursów, jak np.:

  • Minimalny czas trwania
  • Szczegółowe wymagania programowe
  • Podział na część ogólną i specjalistyczną

Jeśli chodzi o obowiązkowy wymiar kursu, ograniczono go do kwestii techniczno-metodyczno-topograficznych i pierwszej pomocy. Kurs ma objąć co najmniej 140 godzin zajęć teoretycznych, 10 godzin zajęć z pierwszej pomocy i 40 dni wycieczkowych w terenie. Wynika to oczywiście z deregulacji i usunięcia z programu a tym samym egzaminu kwestii krajoznawczych (w gestii przewodników terenowych). Oznacza to także, że tych zagadnień nie będzie też obejmował egzamin państwowy. Niemniej jednak nie wyobrażam sobie, żeby szanujący się organizator kursu nie przeprowadził zajęć obejmujących krajoznawstwo, architekturę, etnografię etc.

Wprowadzono jeden niezmiernie istotny zapis:

§ 5.4. Obszary uprawnień, o których mowa w ust. 1–3, nie obejmują dróg publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260, z późn. zm.3)) oraz terenów zwartej zabudowy miast i wsi.

Konkluzja z tego zapisu jest dosyć prosta: rozporządzenie nie obowiązuje na drodze do Morskiego Oka, która jest drogą powiatową! Czyli nie trzeba przewodnika tatrzańskiego, żeby tam prowadzić wycieczki. Druga kwestia to co to jest „zwarta zabudowa” ale nikt nie miał pomysłu jak rozsądnie określić podział między kompetencjami przewodnika górskiego a terenowego.

Udało się przeforsować zapis, że nie trzeba nosić identyfikatora na czółku a tylko wystarczy go mieć pod ręką:

§ 7.5. Identyfikator powinien być noszony w sposób umożliwiający okazanie go na żądanie osób upoważnionych do kontroli, o których mowa w art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, zwanej dalej „ustawą”, a także podmiotów upoważnionych do kontroli na podstawie odrębnych przepisów.

Fajny zapis jest w przepisach przejściowych:

§ 25.2. Przewodnik górski, który nabył uprawnienia określonej klasy przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, może wykonywać czynności właściwe dla tej klasy, określone w przepisach, na podstawie których nabył te uprawnienia.

Tylko bądź mądry i pisz wiersze jakie przepisy obowiązywały np. w 2001 roku :-/

Dla zdających, którzy przed wejściem w życie rozporządzenia złożyli papiery na egzamin, sprawa jest czysta:

§ 27. 1. Egzaminy dla osób, które złożyły wniosek o dopuszczenie do egzaminu na przewodnika górskiego przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, przeprowadza się na podstawie przepisów dotychczasowych, z zastrzeżeniem § 26 ust. 1.

Podobnie jest z osobami, które rozpoczęły kursy do lipca 2014:

§ 24. 1. Szkolenia dla przewodników górskich, rozpoczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, są kontynuowane zgodnie z dotychczasowymi przepisami.

2. Egzaminy dla osób, które ukończyły szkolenia rozpoczęte przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, są przeprowadzane na podstawie przepisów dotychczasowych.

Tyle po suchej analizie przepisów. Życie pokaże jak przepisy funkcjonują w praktyce, zwłaszcza dotyczy to przebiegu egzaminów państwowych.